راهيــــان نـور نـورافشـــان کننــــد

کلبـــه خامـوش دل تابـــان کننــــــد

از طبيبـان دردشـــان درمـان نشـــد

دردشـان را قدسيـان درمــان کننـــد

نوش جــان جام مي عهـــد الســـت

غســل جـان با قطـــره باران کننــد

با انالحــــق دم زنان منصــــور وار

خويشتــن را راهـي ميـــدان کننـــد

رقص آتش لايـق پروانـــه هاســت

کاين چنين جان را فـداي جـان کنند

جان به اخلاص طبـــق وا مي نهنـد

تا که عالـــم را زخــود حيـران کنند

عهد و پيمان بسته با معبود خويش

عزمشـان را تکيـه بر ايمان کننــد

رو دل آواي از پـــس ايــن قافلــــه

تا تـو را هـم شهـــره دوران کننــد